Eskiden Anadolu’da bir kısım esnafın 'Salâvat Günü' olurmuş. Söz gelimi bir manav, bir günü salâvat günü yapıp birkaç kalem mal belirleyip kendi kendine "Bugün dükkânımda şunlar şunlar bedava, alışveriş için gelen kimselerden tek bir şey istemeyeceğim, sadece dükkânımda bir salâvat getirsin, Peygamber Aleyhisselam dükkânımda anılsın, İnşaallah dükkânıma bereket gelir, aileme feyz getirir." dermiş.

Prof. Mahmut Erol Kılıç bir TV programında başından geçen bir olayı şöyle naklediyor: “Yaklaşık 10 yıl evvel ailemle bir seyahatte iken çocuğumuz ufak bir rahatsızlık geçirdi. Apar topar hastaneye koştuk, ne olduğunu çözemediler. Biri dedi ki; 'Bir doktor var. Yurt dışında yaşıyordu geri döndü. Bilirse o bilir, işin uzmanıdır ama biraz pahalıdır.' Gittik doktora, muayene etti; ilaçları yazdı. Borcumuzu sordum.

Dedi ki; 'Bugün benim salâvat günüm.'

Önce anlayamadım.

'Tenzilat mı yapacaksınız?' dedim.

'Hayır, tek bir şey istiyorum, bu mekânda salâvat getirir misiniz?

Bunun sebebi ise, onun muayenehanesine feyz gelecek. Üzerindeki nazar, bela hastalık, sıkıntı salâvatla yayılan pozitif enerji sayesinde kalkacak, anlayışı idi."

Hiçbir dünyevi parametrenin açıklayamayacağı bu manevi tutum, bizleri profesyonel insana dönüştüren kirli sistemin kökünü kurutacak yegâne yoldur. Kurtuluşu, gayri safi milli hasılada değil, ondan milyon kat daha etkili ahlak ve maneviyatta bulanlar kazanacaktır.

Hayra doğru İnşaallah..
...alıntı