Sosyal fobiye sahip çocuklar, arkadaşlıklarını sürdüremez, sessiz ve uzak kalır. Erken çocukluk döneminde anne-babanın tutumu sosyal fobinin gelişmesinde önemli etkendir.

Sosyal fobi tanısı alan çocuklar genelde çekingen, sessiz, ürkek, içine kapanık ve utangaç olarak nitelendirilir. Toplum içine girmekten, izlenmekten ve dikkat odağı olmaktan aşırı derecede rahatsız olurlar. Arkadaşları ile oyun oynamakta ve oyun kurmakta güçlük çekerler. Okulda da yalnız çocuk olarak nitelendirilirler. Kendilerini ifade edemez, konuşurken göz göze gelmekten kaçınır ve utanırlar. Grup oyunlarına girmek istemez, sınıf içinde sessiz kalır, derse katılmaktan çekinir, parmak kaldırmaz, sesli okumaktan korkarlar. Başkalarının önünde yemek yemeyebilir, bir yabancı ile telefonda konuşmak, bir şeyler satın almak onlar için çok zor olabilir.

Sosyal fobi bir süreç içinde gelişir. Ergenlik döneminde tanı alır ama belirtileri çocuklukta başlar. 4-5 yaşında aile dışındaki ortamlarda aşırı utangaç sessiz çocuklar 'seçici konuşmamazlık' tanısı alırlar. Sekiz yaş itibarıyla başkalarının kendisi hakkındaki düşünceleri onu rahatsız eder, şaka kaldırmaz eleştiriye tahammül edemez. Bu dönemde görülen kaygılı ve çekingen davranışlar tedavi edilmezse ileride sosyal fobi için kaçınılmaz bir risktir. Tedavide psikoterapi ve davranışçı yaklaşımlar etkilidir.

Çocuğu sosyal fobiden koruma yolları

Çocuğunuzla birlikte sosyal ortamlara girin.

Okul öncesi eğitim almasını destekleyin.

Bazı şeyleri başarmasına fırsat verin.

Yaşına uygun görev ve sorumluluklar verin.

Birçok konu hakkında kendi fikrini ifade etmesini sağlayın.

İyi yönlerini ve başarılarını takdir edin.

'Çekingen', 'utangaç' diye kişiliğini eleştirmeyin.

Onu kardeşleri ve arkadaşları veya başkaları ile kıyaslamayın.