Ben babamın kızıyım. Üç kuruşluk menfaatlerin peşinden hiç koşmadım. Bana ait olmayan hiç bir şeyi almak için eğilip bükülmedim.

Ben babamın kızıyım. Birilerine ulaşmak için birilerinin sırtına binmeye hiç ihtiyaç duymadım. Acziyetim sadece kulluğumun yetersizliğindendi.

Ben babamın kızıyım. Bana öğrettiklerinden daha fazla bir şey öğrenmedim bu hayattan. Ben babamın kızıyım. Kula kulluk etmemeyi, memleketin menfaatinin şahsi çıkarlarımdan daha yüce olduğunu öğretti babam bana…

Ben babamın kızıyım. Duygularımı aklımın önünde tuttum hep... Ve duygularım beni hiç yanıltmadı. Sevmeyi öğrendim hem de karşılıksız sevmeyi… Başkalarını ötekileştirmemeyi… Karşımdakini incitmemeyi... İncileri dökmenin yüreği nasıl yaraladığını öğretti babam baba...

Asilzadelerin arasında köle olmanın erdemini... Köle olanların bir gün o asilleri yönetecek güce sahip olacağını... Köle de olsam köle olmaktan mutlu olmayı… Başkalarının asalet anlayışına bakıp gülecek kadar, beni ezenlerin hırsları karşısında yok olacaklarını görecek kadar hür bir köleyim. Dünyevi kaygılarla hayatın doğrularından ödün vermemeyi babamdan öğrendim.

Hayatın beni ötekileştirmesine izin vermemeyi... Yürümek için koltuk değneklerine ihtiyacım olmadığını... Memleketim için ruhumu satmamayı babamdan öğrendim.

Ben babamın kızıyım… Yaşadıklarım da yazdıklarım da onun bana öğrettiklerinden… Hayata karşı duruşumu anlamayanlar ikbal kaygısı yaşamadığımı göremezler. Benim tek ikbalim insan olmak, bunu bilemezler. İnsanlık onurumu kaybetmedim çok şükür… Adaletimi,  merhametimi, sonsuz sevgimi tüketmedim.

Hayatta temkinli olmak gerektiğini bana babam öğretti… Azar azar sevmeyi, azar azar buğzetmeyi… Yaşarken ümit etmeyi, kurduğum hayallerin peşinden gitmeyi, ideallerime ulaşmak için hiç kimseyi basamak olarak görmemeyi ben babamdan öğrendim. Hayatı kabusa çevirenlere sabretmeyi, hislerimin beni esir almasına izin vermemeyi, ağlarken gülebilmeyi, gülerken ağlamayı babamdan öğrendim.

Satılığa çıkarılmış arzularım hiç olmadı… Yapabildiklerimle, yazabildiklerimle, kelimelerimin gücüyle ayakta olduğumu bilsinler diye çabaladım hayatım boyunca… Ben bir yerin başında değilim. Bir kurumun temsilcisi değilim. Ben öğrencilerimin, çocuklarımın, eşimin, okuyucularımın ve bana değer veren herkesin ve her şeyin temsilcisiyim. Ben bir kuruma ait değilim. Türkiye’ye aitim. Ülkemin evladıyım. Ülkemin menfaatlerinin yanındayım.

Ülkemin huzurundan, kendi huzurumdan, ailemin ve öğrencilerimin huzurundan başka kaygım yok. Başka derdim de yok.  Derdim, kendi menfaatlerini her şeyden üstün tutanlarla… Gözünü ve gönlünü hırs bürüyenlerle benim derdim… Geleceği makamların hayaline gönlünü kaptıranların gözlerini nasıl kör ettikleriyle derdim. Kaygılarının hislerini nasıl zedelediğini göremediklerini biliyorum. Çok şeyi biliyor olmamın onları nasıl rahatsız ettiğinin de farkındayım.

Ben babamın kızıyım. Erdemliyim. Bir o kadar da ahlaklı… Vicdanını satmayacak kadar dürüstüm. Geleceğini üç günlük makamlara peşkeş çekmeyecek kadar haysiyetliyim.

Ben babamın kızıyım.  Dünüm annemin sütü kadar ak… Bugünümde sevdiklerimle dimdik ayakta kalmaya çalışıyorum. Birilerine ayna olabildiğimi düşünerek mutluyum. Benin hayallerimin yanına yaklaşamayanlara diyorum ki,  geleceğim için dualarını esirgemeyen ailemin varlığıyla şükür ki çok zenginim.  Başka bir kaygım yok. Makam ve mevki hırsım yok. Sizin ucuz beklentileriniz benim ideallerime yetişemez. Ben yolumdan giderim. Siz arkadan bakakalırsınız.

Siz yolunuzda tökezlersiniz. Ben size yine dua ederim. Aramızdaki en büyük fark da bu zaten… Düşmemden siz mutlu olurken, sizin düşmenizle yaşadığınız travma benim içimi kanatır. Ben  babamın kızı olmakla gurur duyarken siz,  siz olamadığınız için hayatın bir yerine sıkışıp kalırsınız. Siz hayatınıza üç beş kelimeyi sığdırıp cümle kurmayı öğrenirken, ben kurduğum cümlelerle binlere hitap ederim. Beni satır aralarında çözmeye çalışanlarla kurduğum gönül köprüsünü yıkmaya gücünüz yetmez. Siz birken ben bin olurum. Bana haddimi bildirmeye çalışanlara gün gelir cümlelerimden meydan okurum.

Ben babamın kızıyım. Yaşamayı, yaşarken umudumu insafıma katık yapmayı, yaşadıklarımla ve yazdıklarımla herkesin gönlünde taht kurmayı ben babamdan öğrendim. İnsanlığımı asillerin duygularına katık yapmamayı, köle olarak kalsam da mutlu olmayı ben babamdan öğrendim. Kimsenin yanına yaklaşma derdinde değilim. Yanında olduklarım ve yanımda olanlarla ben zaten Türkiye’yim.