MAĞLUP KAVİMLER GALİP KAVİMLERİ TAKLİT EDER Mİ ?

Pön Savaşının sonunda ünlü Kartaca generali Hannibal tarafından büyük bir yenilgiye uğratılmış olan Roma İmparatorluğu  ordusunun yüzbinlerle ifade edilen cesetlerinden akan kan  henüz soğumamıştı ki şehrin kapıları sonuna kadar açıldı.

Roma kapılarının açılmış olması artık  yenilginin tam anlamıyla  kabul edildiği anlamına geliyordu.

Kartacalı Hannibal, kurmaylarının tüm ısrarlarına rağmen şehre girmeyi  reddetti.

Bu kafa karıştırıcı hareketin nedeni bugüne kadar   bir çok kişi tarafından tartışılmıştır.   

Şüphesiz ki uygulanan bu politikanın  en önemli nedeni : Hannibal’ın işgal edeceği ülkenin medeniyetinden kendini daha geri olarak görüyor olmasıydı.

Roma’yı yönetecek yeteneğe ya da donanıma sahip olmadığını düşünüyordu.

Yetersiz bir eğitim almış olan bir adamın  dünyanın en iyi eğitiminden geçmiş profesyönellerinden oluşan bir şirketin başına genel müdür olmayı reddetmesi ne kadar doğalsa Hannibal’ın yaptığı bu  hareketi( belki de) aynı şekilde  kabul etmemiz gerekiyor…

Alpler’i aşıp gelen ve yenilmez olarak görülen bir orduyu yenmeyi başaran, askeri strateji dehası olarak kabul edilen bir komutanın son darbeyi vuracağı anda geri adım atması kendisi ve ordusu açısından sonun başlangıcı oldu.

 Roma ordusu sonraki yıllarda toparlandı ve Hannibal’ın ordusunu yenilgiye uğrattı. Hikayenin sonunda ; başka ülke ordularına askeri danışmanlık yapan Hannibal, Anadolu topraklarında Romalı askerlere teslim edileceğini anlayıp intihar ederek hayatına son verdi.    

SERMAYE VE İKTİDAR EL Mİ DEĞİŞTİRİYOR ?

Eski “İslamcı” yazarlardan bir tanesi konuk olduğu televizyon programında sermaye ve iktidarın el değiştirmesiyle ilgili olarak şu sözleri sarfediyordu : “Petrol Arabistan’da bedevilerin yoğun olarak yaşadığı coğrafyada  bulunmuştur. Bu durum ilerleyen zaman içinde Bedevilerin önce para sahibi olmasına daha sonra da  iktidarı ele geçirmeleri sonucunu doğurmuştur.  Arap aristokratları ise zaman içinde önce fakirleşmişler daha sonra ise tarih sahnesinden silinip gitmişlerdir…

Bu sürecin bir benzeri şu anda Türkiye’de Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarında gerçekleşiyor . “

Sayın yazarın, deveden inip jaguar marka arabaya binen; ara dönem yaşamadığı ve herhangi bir kültürel birikime sahip olmadığı için hoyrat, görgüsüz  ve küstah olarak nitelendirilen şımarık bedevi   zenginleriyle AK parti yöneticilerini ve bu dönemde zenginleşen  “muhafazakarları”  aynı çerçevede değerlendiriyor olması oldukça  manidar.

Arap toplumuyla ilgili olarak yapmış olduğu sosyolojik “tespitin” doğruluğu bir yana bu “saptamanın”  Türkiye için geçerli olup olmadığı konusu oldukça tartışmalı gibi görünüyor.

" İslamcı" yazarın yapmış olduğu tespit; Cumhuriyetin gerçek sahibi olarak kendini gören ve son yıllarda kan kaybeden bir kitlenin bilinçaltına sıkışmış olan düşünce yapısının farklı siyasi görüşe sahip biri tarafından ifade edilmesinden ibaret.  

“Dindar” insanların zenginleşmesi ve güç  sahibi olmasından kaynaklanan hazımsızlığın günden güne azalmış olduğunu görüyoruz.

"Kaygılı modernleri" yakından tanıyan ağabeyim Orhan Kemal Cengiz’e  Abdullah Gül’ün cumhurbaşkanı olduğu ilk günlerde; bu konuya  nasıl bakılıyor diye sorduğumda genel kanının o makama yakışmadığı şeklinde olduğuydu.

Bu şaşırtıcı  bakış açısının nedenini sorduğumda; kaygılı modernler bu olayı; evlerinin bahçesini düzenleyen  bahçıvanın ya da ekmek- gazete alan kapıcının binayı yönetmeye yeltenmesi  olarak algılıyorlar diye cevaplamıştı. .

 Şüphesiz bu bakış açısının en önemli nedeni  Sayın Abdullah Gül’ün  kaygılı modernlerin ön yargılı zihinlerinde oluşturduğu imaj  ve eşinin başörtülü olmasının yarattığı aşağılık duygusu  idi. Bu kaygının arka planında ise ülkeyi  özellikle batılı ülkelerin önünde iyi temsil edemeyeceği korkusuydu.  Zaman içinde tüm bu korkuların yersiz olduğu ortaya çıktı.

 Hani eski Türk filmlerinde meşhur bir sahne vardır. Evin hizmetçisi olan ve zengin efendilerine öykünen kız evde bir parti düzenler… Partinin tam ortasında başörtülü annesi gelir, zengin züppelerin alay etmesinden korkan  kız utancından avazı çıktığı kadar bağırır:” Burada ne işin var !

 Finalde; kahkahalara boğulan zengin züppelerinin karikatürize olmuş görüntüleriyle son bulan bu sahneyi bir çok kez seyretmişsinizdir.  Nedense kaygılı modernlerin korkuları bana bir anda bu sahneyi hatırlattı…

 Anadili gibi İngilizce bilen, yurtdışında eğitim görmüş olan, batı kültürünü ezbere bilen başbakanların  Amerikan başkanlarının yanında nasıl ezilip büzüldüğünü gördüğümüzde hepimizin canı sıkılırdı. Bülen Ecevit’in titreyen görüntüsü ya da Rahmetli Turgut Özal’ın ezik büzük görüntüsünün yanında Barack Obama ile yapmış olduğu görüşmede dimdik duran  Tayyip Erdoğan imajı  hepimizin yüreğine su serpmişti…

Dış politikadaki yaptığından emin olma tavrı bir çok başarılı eylemle  kendini göstermeye devam etti. Başlangıçta dezavantaj olarak görülen yurtdışında eğitim görmemiş olmak ya da  batılı bakış açısına sahip olmamanın nasıl zaman içinde avantaja dönüştüğünü hepimizi şaşırarak gördük.  

Aslında tüm bu olanların en önemli nedeni: Hepimizin bir şekilde   cumhuriyet ideologlarının eseri olan toplumu ve zihinleri tektipleştirmeyi amaçlayan torna tezgahından nasibimizi almış olmamız..

 Bir yanda bir Türk Dünyaya bedeldir mantığı  diğer yanda ise inanılması güç bir batı hayranlığının ve üstünlüğünün empoze ediliyor olmasının insanda yarattığı paradoksal ruh durumu …. Bu şizofrenik ruh durumu AK parti iktidarına kadar devam etti.

Şimdilerde ise kendini toparlayan ve aşağılık duygusundan yavaş yavaş kurtulan bir Türkiye söz konusu…  

 twitter: http://twitter.com/emircengiz2