Anne ve babası ayrı yaşayan Lili’nin en yakın dostu köpeği Hagen’dir. Annesi 3 ay sürecek bir yurtdışı seyahatine çıkınca, 13 yaşındaki Lili, Hagen ile babasının evine yerleşmek zorunda kalır. Sorunlar daha apartmandan girince başlar. Komşusu köpeğin içeri girmesini istemez, ilk akşam babası Hagen’le kızının aynı yatakta yatmasına izin vermez ve köpeği banyoya kilitler.

Macaristan’da yeni çıkan yasa, melez köpek sahiplerine ekstra yükler getirmiştir. Ertesi gün, görevliler şikâyet üzerine daireye gelir, babanın fazladan ödeme yapmayı ret etmesi üzerine Hagen ortada kalır. Lili okula götürür, dersten atılır. Köpeği Lili’den başka kimse istememektedir. Babanın Hagen’i sokağa bırakması olayların başlangıcı olur.

Aslında uysal ev köpeği sayılabilecek olan Hagen sokakta gördüğü insanlar ve uğradığı işkenceler neticesinde bambaşka bir hayvana dönüşür. Çünkü zulüm ve işkence peşini bırakmaz Hagen’in, fakirinden zenginine, Çingenesinden, Afganlısına, hatta sokakta yaşayan insanlardan bile kötülük görür. Onu satarlar, dövüştürürler, savaş makinesine dönüştürürler. Son durağı barınaktır. Ancak o, köpeklerin kaderine ve uysallığına isyan eder, insanlığa savaş açar. Şimdi intikam zamanıdır, insanlar kaçar, sokağa çıkma yasağı konur.

Film tam da bu sokağa çıkma yasağının ortasında köpeğini arayan Lili’nin bisikleti ile bomboş cadde ve sokaklarda giderken, yüzlerce köpeğin peşinden koşması ile açılır. Filmin açılış sahnesi destansı bir öykünün ipuçlarını haber verir adeta. Film ilerledikçe konu bambaşka yöne dönse de açılış sahnesi sizi filmin içine çekmeye yetiyor.

Hagen’in barınaktan kurtulduğu sahneye kadar, gerçekçiliğinden bir şey kaybetmeyen film, daha sonra -bence- yönetmenin bilinçli tercihi ile “Bunlar gerçekten yaşansa insanın hali ne olur?” düşüncesine cevap olmuş. Sırf bu düşünceye hizmet ettiği için bile izlenmeyi hak eden bir film Beyaz Tanrı.

Yönetmen, insanların birbirini kolayca ötekileştirdiği bu dünyada, hayvanları da ötekileştiren insanların içine düştüğü zalim tutumu ön plana çıkartmayı başarmış. Oldum olası ana hikâyenin yanında bir derdi olan filmleri hep beğenmişimdir. Beyaz Tanrı, Lili-Hagen ilişkisinin ardında, Avrupa’da kokuşmuş hale gelen gençliğin durumu, para uğruna dövüştürülerek en vahşi katliama uğrayan hayvanları, göçmen sorununu, kumar ve içkinin yaptığı tahribatı da harika betimliyor. Baba-kız arasındaki ilişkinin nasıl değiştiğini de gün be gün izliyoruz. Tüm bu açılardan filmi değerlendirdiğimizde aynı zamanda filmin senaristliğini de yapan yönetmeni tebrik ediyorum. Ayrıca insanın insanla ve doğayla ilişkisine de usturuplu göndermeler yapmış.  

Özellikle köpek oyuncuların performansı harika. Başrolde uysal Hagen ve savaşçı Max için iki ayrı köpek kullanılsa da toplamda 274 adet köpeğin kullanıldığı sahneleri izlemek tam bir seyir ve şaşkınlık yaşamanıza sebep oluyor.  

Son olarak belki başkalarının önemsemediği ama benim ilk kareden beri dikkatimi çeken Lili’nin enstrümanını, yönetmen öyle kullanmış ki, sadece hayvanseverlerin değil, müzikseverlerin bile mutlaka kaçırmaması gereken bir sahne ile film son buluyor. Beyaz Tanrı, sırf bu son sahne için bile sinemaseverlerin izlemesi gereken bir film.

Künye

Orijinal Adı:  White God

Senaryo: Kornél Mundruczó, Victoria Petranyi, Kata Wéber

Cast Direktörü: Lili Horvath

Yapım: Proton Cinema, Filmpartners, The Chimney Pot, ZDF/Arte

Co-Production: Film i Vast

Ülke:  Macar, Alman, İsveç ortak yapımı

Türk Dağıtımcı: M3

Yapımcı: Ester Gyárfás, Victória Petrányi,

Ortak Yapımcı: Gábor Kovács

Yardımcı Yapımcı: Malte Forsell

Görüntü Yönetmeni: Marcell Rev

Müzik: Asher Goldschmidt

Kostüm Tasarımcısı: Sabine Greunig

Genel Yayın Yönetmeni: David Jancso

Oyuncular: Zsófia Psatta (Lili), Sándor Zsótér (Le pere), Lili Horváth (Elza), Szabolcs Thuróczy (Old man), Lili Monari (Bev), Gergely Bánki (Doc-catcher), Tamas Polgar (Doc-catcher), Orsolya Toth (Girl at dog place)

Yönetmen: Kornél Mundruczó