Tevazu,  alçakgönüllülüktür kibirlenmenin büyüklük taslamanın zıttıdır.  Tevazu bir yandan kibir ve azamet diğer yandan aşırı hoşgörülülük arasında sıkışmış bir fazilettir.Peki size göre tevazu nedir? Kendimiz ya da çevremizdekiler  bu özelliğe ne kadar sahipler?Bence tevazuun en güzel açıklaması üstünlüğün ancak yüce ALLAH’ ta olduğunu bilip nefsine üstünlük vermeyip kibirlenmemektir. Her insana değer verip  Cenab-ı Hakk’a ait nimetleri nefsinden görüp üstünlük taslamamak böbürlenmemektir.

Tevazu sahibi insanlar toplumda her zaman sevilen ve saygı duyulan insanlar olmuşlardır. Tevazu beğenilen bir özelliktir fakat sınırı iyi ayarlamak gerekir. Kişinin şahsiyetini ortadan kaldıran hafifmeşreplik tevazu değildir. Tevazu sahibi (mütevazı) olmak demek hakaretlere katlanmak, haysiyet ve şereften uzak olmak demek değildir. Kişi mütevazı olmakla birlikte vakar ve şahsiyetini korumasını da bilmelidir.

Dinimizdeki tevazu anlayışında kendini beğenmiş kişilere tevazu ile değil vakarla muamele edilmesi emredilmiştir. Vakar; olgunluk ve ağır başlılık demektir. Vakar, kibir ve gururdan farklıdır. Kibir, kişinin kendinde bir varlık görmesi, gurur ise boş şeylerle övünmek demektir. Vakar, insan olma haysiyetini korumaktır. Dinimizde kibir yasaklanmış, yeri geldiğinde vakarlı olmanın lüzumlu olduğu bildirilmiştir. Tevazuya en güzel örnek Hz.MUHAMMED s.a.v ve İslam alimleridir.

Bir gün; Hz. Mevlana’yı görmek için Konya’ya gelen büyük bir papaz maiyeti ile yolda giderken ona rast geliyor. Hürmet ederek huzurunda eğiliyor. Mevlana da aynı hürmetle mukabele ediyor. Papaz, her başını kaldırdığı zaman, Mevlana’yı aynı ihtiram vaziyetinde görüyor. Nihayet bu tevazu karşısında hayran kalıp Müslüman oluyor. Mevlana eve döndüğü zaman oğlu Sultan Veled’ e şöyle diyor:

“Bir papaz, tevazu faziletini elimizden almak, o yolda bize galip gelmek istedi. Allah’a şükür biz onu mağlup ettik. Çünkü tevazu ve hilim (yumuşak davranma) Müslümanların şiarıdır.

Konuyu son olarak bir ayetle noktalamak istiyorum.

O KİMSELER Kİ, YERYÜZÜNDE TEVAZU İLE YÜRÜRLER VE CAHİLLER  KENDİLERİNE LAF ATTIKLARI ZAMAN ‘SELAMETLE!’ derler.(Furkan 63)

Asaleti tevazuda buldum diyenlerden olmak dileğiyle…

 yazarsunakartal@hotmail.com