Hocaların hocası Halil İnalcık'la Chicago Üniversitesinde hocalık yaptığı sırada telefonda tanışmış, Türkiye'ye döndüğü ilk günlerde de evinde görüşüp uzun uzun sohbet etmiştik.
O sohbette, şimdi İstanbul İl Kültür Müdürü olan değerli Coşkun Yılmaz da vardı. Coşkun Yılmaz, ona birşeyler anlatırken ikindi ezanı okunmaya başladı. Halil bey, onun konuşmasını durdurdu. "Bir dakika" dedi. "Ben ezanı dinleyeceğim. Siz bunun kıymetini bilemezsiniz. Ben yurdışında bunun çok özlemini çektim." Huşu içerisinde ezanı dinledi. Ardından ailesinden, Kırım'daki köklerinden, dedesinin mutassavıf bir alim olduğundan bahsetti.
Ve bize şu çarpıcı sözleri söyledi: "Batı İstanbul'u ve Ayasofya'yı hiç unutmadı. Batı'da hâlâ Bizantinist kongreler yaplır."
İlk dikkatimi çeken özelliği, tevazuu idi. Amerika'ya, Batı'ya Osmanlı'yı anlatmaktan ne kadar mutlu olduğunu söyledi. Bunu söylerkenki o sevinci, o coşkusu gözlerinden okunuyordu. Buna yüreğini koymuş, kendini adamış hakiki bir ilim adamıydı.
Vefatının 7. yılında, rahmet ve minnetle anıyorum...

Eftal Orhan