Sevgili Annecim;

Sana başka evlatların

bugün annelerine yaptığı

gibi güzel sözler söylemek,

güzel haberler vermek,

“bana dair kurduğun hayallere az kaldı annecim, dua et” demek isterdim.

Ama kelimeleri çalınmış, sesi boğulmuş,

hikayeleri hiç okunmamış biri gibiyim, yapamıyorum.

Sarsılıyorum, bocalıyorum, öfkeleniyorum, hadi itiraf ediyorum,

bazen küfür de ediyorum ve fakat hayatlarımızı çalan bu anlamsızlık

utanma bilmeyen bu sükut ne vakit son bulacak,

ışık ne yönden, ne zaman sızacak beklemekten vazgeçemiyorum,

vazgeçmiyorum.

İlle de bugün bir şey söylememi beklersen,

bu ülkeye kız doğurmamaya yemin ettiğim günler inadına,

kocaman bir dilek tutuyorum şimdi.

Sana, bana, kızıma, tanıdığım tanımadığım başka başka kızlara dair.

Yasak farkında değil henüz bunun.

Üzülme gülümsüyorum.

MAZLUMDER-ANKARA ŞUBESİ