SON SİGARA
99 Marmara depremini müteakip Gölcük Devlet Hastanesi acil servisinde çalışmaya başladım.
Bir nöbet gecesinde saat 23 civarında yaklaşık 65 yaşlarında bir amca iki oğlunun omuzlarında geldi ve elinde dikloron ağrı kesiciyi hemşire hanıma uzattı:
-İğnem var, dedi.
Reçetesi olmadığından hemşire hanım tabi iğneyi yapmadı ve bize yönlendirdi.
Muayene ettik, dev bir kasık fıtığı.
-Amca, ameliyat olman lazım,bu kadar büyüklükteki fıtık boğulma yapar ve seni sıkıntıya sokar, nöbetçi şefimiz var,cerrahtır,onu çağıralım, dedik.
Amca bağırmaya başladı. ‘Yapmayın,etmeyin, ben ameliyata gelmedim,iğneyi yapın evime gideyim’ diye diretir.
Nöbetçi cerrahımızı çağırdık ve hastayı muayene ettirdik:
-Beyefendi ameliyat olmanız lazım. Bu fıtık bugün yarın boğulur ve seni ölüme götürebilir, ameliyat yapalım. Dedi.
Hasta yine reddetti:
-Şimdi psikolojik olarak da hazır değilim,bari yarın sabah geleyim. Şimdi iğnemi yapın! der.
…
Sabaha kadar 6-7 saat var, bu süre zarfında bir sıkıntı yaşanmaz diye iğneyi yaptık ve sabah ameliyata gelmek üzere anlaştık.
Hasta çıkarken gömleğinin sol cebinde duran kabarıklık dikkatimi çekti. 2 adet sigara paketi. 
Bazı insanlar var,daha ilk karşılaşmada kanınız ısınır, sanki 40 yıllık dost gibi gelir.
İşte burada da böyle oldu.
Amca ile aramızda geçen samimi diyaloğun da etkisiyle elimi uzattım ve iki paketi aldım, bir daha kullanılmayacak şekilde buruşturdum, kırdım ve çöpe attım.
Amca aniden parladı:
-Oğlum ne yapıyorsun sen?
Hemen:
-Değerli amcam burada kalbiniz var, kalbin üstünde de iki düşman koymuşsunuz,bari başka cebe koyun! dedim. 
Ve o anda hasta olmadığından uzun uzun sigara hakkında konuştuk.
Konuşmanın bir yerinde ‘Oğlum benim senin yaşın kadar sigara içmişliğim var,evelallah turp gibiyim,hiçbir şey olmadı’ dedi.
Cevaben ‘Amca büyük konuşmayın,Allah korusun bir gelir ve götürebilir,hiçbirimizin garantisi yok’ dedim.
Sonunda amca ikna oldu ve çöpteki sigaraları işaret ederek:
-Madem böyle ben de bir daha bu melaneti almayacağım,bu benim son sigaralarım olsun,iki oğlum da şahit’ dedi ve helalleştik. El sıkışarak uğurladık.
Sabah ameliyata bekliyoruz.
Gelmedi.
…
Bir hafta sonra benim 112 ambulansında nöbetim vardı.
Değirmendere’de evinde baygınlık geçiren bayan bir hastaya çıkış yaptık.
Olay yerine vardık, ev kalabalık. 
Okuma varmış. 20-30 kadar kadın toplanmış hatim indiriyorlardı.
Bir köşede baygın yatan kadının başucunda çocukları bekliyorlardı.
Muayene ettik,psikolojik olduğu barizdi.
Bir hafta önce eşi ölmüştü.
Diazem yaptık. Ayılana kadar başında bekledik. Ayılınca olay yerinden kalktık. Kapıda yanımıza iki delikanlı geldi, beni tanımışlar.
Hüzünle:
-Hocam, bir hafta önce babamızı size getirmiştik, sigaralarını almıştınız. O sabah göğüs ağrısı ile uyandı ve 112 eve gelene kadar kısa sürede vefat etti. Bugün okuması vardı. Baygınlık geçiren annemizdi. Babam sana vermiş olduğu sözü tuttu, son sigarası oldu, dediler.