Ya Rasulallah halimi arz etmeye huzuru pakına geldim

Hâlim hâl değil amma, derman olasın diye saadatına geldim

Giriftar olduğum dertlerimi açacak kimselerim kalmadı

Destur dileyip ey şahlar şahı zatı Âlinden, hakîne geldim  

Aslında yüzüm yok, kavlinde durmadım, asiyim

Suçluyum, mücrimim, söz dinlemez bir şakiyim

İtiraf ediyorum ağlanacak halimi ey güzel Nebi

Nümuneyi imtisâlsin lâkin, ben yaramaz firariyim

Söz vermiştim, has, halis, muti bir ümmetin olmaya

Hiç su koyuvermeden, seni her an aklımda tutmaya

Öyle azimliydim, adeta titriyordum ey güzel Nebi

Ölçülerimi senin terazinden uzak tutmamaya

“İki birden, üç ikiden, dört üçten hayırlıdır” buyuruyor

Çağlar öncesinden bu gerçeği bize duyuruyor

“Cemaatta rahmet vardır” diyordun ey güzel Nebi

Fakat, gel gör ki ümmetini günahlar doyuruyor

Efendim biz bilemedik, beceremedik cemaat olmayı

İki kişi bir araya geldiğimizde birbirimizi uyarmayı

Sanki birimiz şeytan oldu, bir diğerimiz sultan

Zalimden yana olduk, unuttuk mazlumu kayırmayı

Hele içimizde ne kelli felli çıplak uyarıcılar türedi

Peygamberime Edip’siz küstahın biri postacı dedi

Bununla kalsa, daha neler, neler duydu kulaklarım 

Dünyaya “şaşı bakan”lar, din adına ne herzeler yedi

                   Dt. Abdülkerim Karaağaç