Bir otobüsün sondan bir önceki koltuğundayım

Gece 12’den 5 dakika almış

Otobüsle yolculuk başlayalı iki saati geçmiş

Ortalık sessizliğe bürünmüş

Sen geldin aklıma

Cam kenarındayım, önce cama dokundum

Hava soğuk olduğundan olsa gerek cam puslu

Seni ohladım pencereme

Herkesin uyuduğunu tahmin ediyordum

Kimse görmesini istemiyordum çünkü

Senin beni göreceğini düşünerek

Tersten işledim seni cama “Anne” yazdım

Bir de kalp çizdim, ok işaretlerini de unutmadım haa…

İsmimin baş harfini iliştirdim

Birisi ne yapıyorsun, kirletme camı diyecek diye de korktum

Sonra karanlığın içine kendimi bıraktım.

Çizdiğim kalbin üstüne başımı koydum, uyumuşum

Seni görmeden sevmek ne kadar güzel bir duygu

İnsan görmeden çok şeyi severmiş ki

Neden insan görsele kapılır bilinmez

İnsan görmeden de sever hem de ismin geçince dudaklarımda

Kalbim öyle pıt pıt atıyor ki

Konuşamıyorum

Bir resim çiziyorum o zaman rahatlıyorum

Çiçekler çiziyorum bu sefer

Hepsini senin kokladığını düşünerek çiziyorum

9 yaşında bir çocuk başka ne düşünür ki senden başka

Ellerini saçlarıma dolandırdığını hayal etmek

Evimizin koltuğunda uzanırken dizlerine

Okuldan geldiğimde kapıyı çalıp

Senin “Kim o diye bağırmanı”, hayal etmek

Sonra “Benim, o” demem sonra senin açman.

Hoş geldin, diyip.

Sırtımdaki çantayı elline bırakmam

Oflamalarımı, sabırla dinlemeni hayal ediyorum.

Okulda ne var ne yok hepsini soluk almadan anlatıyorum

Sen mutfağa gidiyorsun bana yemek hazırlıyorsun

Ben hala anlatıyorum

İnsanın bir dert ortağını hayal etmesi gibi

Ben seni hayal ediyorum

Off yeter artık demeden sabırla dinliyorsun, sonra hadi yemek hazır diyorsun..

İnsan görmeden ne çok şey hayal edermiş

Ben ettim

Seni o puslu camlara ohh’layarak yaşattım

İyi ki varsın, yanımda olmasan da hep aklımdasın..