Türk insanı sporu, özellikle futbolu çok seviyor ve bunlar hayatının önemli bir parçasını oluşturuyor. Öyle ki tuttuğu takımın haftada en fazla iki maçı olabilmesine rağmen diğer zamanlarda da takımı hakkında bilgi sahibi olmak istiyor. Bu talebi farkeden televizyon ve YouTube kanalları bu tür içerikleri fazlasıyla üretiyor.

Bu içerikler o kadar çeşitli ve çok sayıda üretilip bolca da seyredilince taraftarlarda bağımlılık yapıyor. Evde otururken, arabada giderken veya ofiste çalışırken bir yandan da saatlerce süren spor yorum programlarını izlemek olağan hale geliyor.

Fazlasıyla seyredilen ve itibar edilen spor yorumcularının söyledikleri ve üzerine eklenen sosyal medya mesajları taraftarları ciddi bir şekilde yönlendirebiliyor. Çünkü taraftar o yorumcuyu sadece beğenmekle kalmıyor, bir de inanıyor.

Halbuki çoğu eski futbolcu veya emekli hakem olan yorumcularının zaman içerisinde müthiş hatip şovmenler haline geldiklerini göremiyorlar. Bazı yorumların reyting ve etkileşim almak üzerine kurgu çerçevesinde söylendiğini farketmiyor ve bu yorumları mutlak doğru kabul ediyorlar.

Öncelikle şunu söylemeliyim ki şovmenlik yapmak ayıp bir şey değil ve ciddi bir Allah vergisi yetenek gerektiren bir meslek. Halbuki bu insanların hiçbirinin örgün bir tiyatro veya sinema eğitimi yok. Bu tarz başarılı spor şovmenleri arasında Erman Toroğlu, Ahmet Çakar, Serdar Ali Çelikler, Rıdvan Dilmen, Sergen Yalçın gibi isimleri sayabilirim.

Yorumlayacakları maçları seyrederken akıllarında hangi “vurucu” noktalara değinmeleri ve hangi “kilit” kelimeleri söylemeleri gerektiğini kararlaştırıp yayına öyle çıkıyorlar.

Sergen Yalçın gibi hem yorumculuk hem de teknik direktörlük yapan hibrit figürler ise seyircilerin kafasını karıştırıyor. Çünkü yorumcu olarak söyledikleri ile TD olarak yaptıkları arasında ciddi tenakuzlar olabiliyor.

Bir karşılaştırma unsuru olarak yazmış olayım, ABD’deki spor ve siyaset tartışma programları ise bizdeki gibi saatlerce sürmüyor. Ayrıca spor veya siyaset konuşurken araya yemek tarifleri veya magazinsel konular girmiyor. Ama buna rağmen tüm spor ve siyaset yorum programları “şov” olarak adlandırılıyor. Çünkü amaç bilgilendirme olsa dahi asıl hedef seyirciyi eğlendirmek!

İşbu sebeple Türk taraftarların da bu programları birer şov olarak görmesi, çok da ehemmiyet vermemesi ve hatta bir eğlence aracı olarak görmesi lazım.