Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan diye boşa dememiş eskiler. Ateş düştüğü yeri yakıyor boşuna fasa fiso yapıyor insanlar. Daha önce hiç hissetmediğiniz acı üstünde sadece empati yaparsınız dahası üstüne gidemezsiniz.

Ben öyle kimseler biliyorum ki cenazede ölmüş kimse adına yapılan un helvasından az tadıp yok olmamış diyip olabildiğince iştahlı ağızlarına tepen sözde insancıkları tanırım. Sizlerin de elbette vardır böyle tanıdıklarınız.

20 kahraman ebedi istikametlerine yolcu edilirken. Bizler daha cenaze başında gülebiliyoruz. Neymiş birisi espri yapmış bir diğeri o espiri karışısında refleks olarak gülmüş. Doğrudur bir şey demiyorum. Kınamıyorum çünkü cenaze sahibi bizler değiliz. Öyle bir hal aldık ki cenaze sahiplerine bile saygımız kalmadı. Eskiden bir mahallede cenaze varsa bizler saygıdan kendi evimizde televizyon, radyo açamazdık. En az 2 gün, olur ya duyarlar cenaze sahipleri üzülürler diye.

Türkiye Cumhuriyetinin 20 askeri şehit oluyor. Ekranlardan, radyolardan hiçbir programa dokunulmuyor.

Şehit oldular demek dile o kadar kolay geliyor ki! 20 haneye ateş düşmüş. Fani dünyada artık evlatları, kiminin eşi, abisi, babası artık olmayacak. O evde kahkahalar eskisi gibi atılmayacak. Hayatları sil baştan başlayacak.

Her birinin hayat hikayelerini ekrana çıkan sunucular sunarken. Acının reytingini yapıp sonrasında eğlence programlarının devam etmeside hayatın çirkin yüzünü gösteriyor.

Bizler televizyon ekranlarında izleyip dost meclislerinde iki kelam edip, yad edececeğiz. Sonra tıpkı diğerleri gibi unutup gideceğiz.

Askerlerimizin şehit olmasına vesile olanlar, ve neden vefat ettikleri tıpkı uçaktaki kara kutu gibi sır olarak kalacak.

Bu acı haberlerin arkasından Orman Genel Müdürlüğüne ait yangın söndürme uçağınında düşmesi bir pilotumuzun şehit olması acılara acı kattı. Hırvatistanda bakımı yapılan bu uçaklar üretici firmanın prosedürü doğrulusunda gerçekleştirilmesi akla mantığa uygun gelmiyor. Bu uçaklar madem bizim, neden bizler hala üretici firmaya bağlı yaşıyoruz? Kafamda dolanan sorular maalesef ki cevap bulmuyor bulmayacakta biliyorum.

Bu uçak, bu helikopterler bizim diyeceksek eğer kendi hava şirketlerimizin bünyesinde kontrolü gerçekleştirmeli şahsım adına kime ne kadar güvenebiliriz ki!

Depremler sonrasında yaşanılan maddi manevi kayıplar arkasından baktığımız gibi şehitlerimiz arkasındanda bakıp geçiyoruz. Müteahhitlerin, mühendislerin vicdanlarını hangi makinalarla ölçmemiz gerek.

Irak'ın kuzeyinde Pençe-Kilit Harekat bölgesindeki bir mağarada yapılan arama-tarama faaliyeti sırasında metan gazına maruz kalan 19 askerden 12 askerimiz şehit olmuştu. Velhasıl biz insanlar unutmak için yaratılmış canlılarız. Yer, içer, yaşar unuturuz. 2025’de toplam şehit sayımız 39 kişi olarak gösteriyor kayıtlar. Bizler bir tanesinin adını bile aklımızda tutmuyoruz. Akşam izleyeceğimiz dizilerin isimleri daha önemli “Vatan sağolsun” der geçeriz. Ateş düştüğü yeri yakar bize çok uzaklardan dumanı gelir.

Kahraman şehitlerimize rahmet, kederli ailelerine baş sağlığı diliyorum.