Dini İnaçların özellkle tesettürün önünde en büyük engel olan ve pek çok aman ciddi tartışmalara yol açan, Üniversiteleri kilitleyen, kızlarımızı sokağa döken kamusal alan yaftası ileinsanları kategorize eden inkilap yasalarının AİHM tarafından dini inançların önünde engel görülmesi bu tür bağlayıcı yasaların kaldırılması gereğini pek ok defa olduğu gibi yine gündeme getirdi. Av. Bülent Demir TBMM'ne bir dilekçe ile başvurarak konuy Meclis Gündemine taşımış oldu.

Habername

*******************

Av. Bülent DEMİR
Yakut Sokak  No : 4 / 404 Bakırköy -  İstanbul
Tel : 0 212 571 25 35  Cep  : 532 262  88 60
www.bulentdemir.org

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ BAŞKANLIĞI’NA
                                                                    ANKARA                          

    Ekte sunduğum,  “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin  (AİHM)  23.02.2010 tarih ve 41135/98 sayılı (18 sayfa)  kararından ve Türkçe çevirisinden  (14 sayfa) görüleceği üzere (Yargıtay (www.yargıtay.gov.tr) sitesinde  yayınlanmıştır) ; sivil bir kişinin inancından dolayı, kamusal alanda dahi sarık ve cübbe giyebileceği öngörülmektedir. Bu kararda kamusal alan olmayan cadde ve sokaklarda da sarık ve cübbe giyilebileceği tabii olarak açıklanmaktadır. Bu husus Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin (AİHS) 9.maddesinde, bahsedilen “Düşünce, vicdan ve din özgürlüğü çerçevesinde; din, dini inançlarını açığa vurma özgürlüğü” gereği görülmüştür. Türkiye Cumhuriyetinin bu karara itiraz ederek AIHM Büyük Dairesine götürme isteği de 4 Ekim 2010 tarihinde, Büyük Daire bünyesinde yer alan kurulca görüşülerek ret edilmiş, böylece söz konusu karar kesinleşmiştir.
    Zaten bu AIHM kararının sebebi de, bir davada müvekkillerin duruşmada, sarık ve cübbeleriyle savunma yapmak istemeleri üzerine; savunmalarının alınmayarak kendilerine ceza verilmesi olmuştur(*). İç hukuku tükettikten sonra, bu cezanın haksız olduğunu AİHM’de dava açarak ileri sürdük. Görüleceği üzere, bu uygulamanın AİHS’nin 9.maddesine aykırı olduğuna dair karar verilmiştir.
    Bu karar ile, anayasanın 174. Maddesinde yer alan ve “Anayasaya aykırı olduğunu anlaşılamaz ve yorumlanamaz” denilen devrim (inkılâp) kanunlarından olan; 28 Kasım 1925 tarih ve 671 sayılı “Şapka iktisası hakkındaki kanun” ile 3 Aralık 1934 gün ve 2596 sayılı “Bazı kisvelerin giyilemeyeceğine dair kanun” hükümlerinin, çağın gerisinde kaldığı ve kaldırılmaları gerektiği anlaşılmaktadır.
Bu bağlamda “Şapka iktisası hakkındaki kanun” ve “Bazı kisvelerin giyilemeyeceğine dair kanun” hükümlerinin, aynı maddede bahsedilen “Türk toplumunu çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne çıkarma ve Türkiye Cumhuriyetinin laiklik niteliğini koruma” ile bir ilgisinin olmadığı da ortaya çıkmaktadır.
    Bilindiği üzere, Anayasanın 90/5 maddesi gereğince, “Temel hak ve özgürlüklere ilişkin” milletlerarası antlaşmalar iç hukuktan üstün sayılmaktadır. AİHM de AİHS gereğince kurulmuş olup bu mahkemelerin kararları iç yargı organlarını bağlayıcı nitelik taşımaktadır.
Bu nedenle, Anayasanın 174. Maddesinde yer alan 671 sayılı “Şapka İktisası Hakkındaki kanun” ve 2594 sayılı “Bazı Kisvelerin Giyilemeyeceğine dair kanun” başlıklı inkılâp kanunlarının kaldırılması için gereğini tensiplerine saygılarım sunarım.

Av. Bülent DEMİR
İmza     
    
EKİ: AİHM nin 23.02.2010 gün ve 41135/98 nolu asıl kararı                                            
ve Türkçe çevirisi (32 sayfa) ile Büyük Dairenin kararı içeriği

Bilgi için:
Cumhurbaşkanlığı makamı,
Başbakanlık makamı,
Genel Kurmay Başkanlığı,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı,
Parti Genel Başkanlığı,
İnsan Haklarından Sorumlu Devlet Bakanlığı,
Büyükelçilikler,
Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komisyonu Başkanlığı.