Aslında; gecelerce ve günlerce daha çok okuyabilseydik, daha çok yazabilseydik; bazı şeyleri hakkıyla anlayabilmek adına...

Aslında; ağlanacak birçok halimize ağlamaktı niyetimiz ama dünya arzularımız nedeniyle hep ertelemiştik; kimsenin göryeceği, sadece secdade başında yaşlarımızı döküp rahatlamak varken... Aslında ertelenenlerin bir araya gelip, en zayıf yerine bir gün balyoz gibi ineceğini de tahmin ediyorduk...

Aslında; bir ıssız ada'ya düşmüş halimizle umursuzca yaşarken, ada'nınebediyet kokan nimetleri varken biz ada'nıntüm vehametini yüklenip, kendimizlebirlikteebediyete yol alacağımız gemimizi batırmamalıydık...

Aslında; biraz daha fark edilmeden biraz daha sessizce yaşayabilseydik...

Aslında; daha az bilip, daha çok şey öğrenebilseydik...

Aslında; manasız unsurları daha az düşünseydik, düşünülmesi gereken durumları düşündüğümüzde,düşündüklerimizi düşünmemeyi de; bir oturupbirdahadüşünseydik...

Aslında; aynı düşlerle var olduklarını söyleyenleri bir bir tanıyıp sonra varlıklarının aslında var olmadığını, onları tanımadığımızı fark edip eksilmeseydik...

Aslında;yaşamayı bu kadar çileye dönüştürmeye heveslenmeseydik; cevabı biliryorduk ama bilmezlikten gelemezdikdiyebilseydik...

Aslında; Firavunları lanetlerken, Musaların yanında yer alabilseydik..

Aslında; bir yerlerde bu filmi daha önce izlemiş ve beğenmemiştik. Aslında sıkıldığımızı söyleyip, senaryo'yu hazırlıyanın yanına gidebilseydik...

Aslında; tüm engebeli yollarda yürüyebilseydik uzun uzun; daha sonra upuzun yürümek için kendimize vakit ayırabilseydik. Hatta koşsaydık, aslında koşarken ıslansaydık meltem esintili yağan yağmurla, tüm manasız bakışmalara ve kifayetsiz fısıltılara inat…

Aslında eski beyitleri ve naatları, eski kitapları, eski dostları, uzak iki şehiri bu kadar özlemeseydik...

Aslında her secdenin bağışlanmaya en kestirme yol olduğunu bildiğimiz halde; kaçırmasaydık gönlü ve kalbi huzurla dolduran o secde saatlerini…

Aslında; bu kadar boşken, boşluktayken tarafımıza yönelik yapılan hatalar değiştirmeseydi, yürüdüğümüz yolda ki o basiretsiz engelleri... Bu boşluğu boş bırakmasaydık da; boşluklar şimdi sıkıştırmasaydı nefeslerimizi…

Aslında; ruhumuzu besleseydik önce;  ''İnnâ Lillahi Ve İnnâ İleyhi Raciûn''u tam anlamıyla anlayıp, anlatabilseydik…

Aslında yaratılmış kişilerden daha çok açılmalıydı ellerimiz; her kişiyi yaratan ve hesapsızca şefkatla karşılanacağımız o duâ'ya…

Aslında; hep baharı beklerken gülümseyip, birden kış gelince sımsıkı sarılsaydık sevdiklerimize…

Aslında; samimiyetsizleri tanımayı becerebilseydik, uzaklaştırabilseydik çevremizden; tekrar aynı tiyatronun farklı bir sahnesi izlemeden...

Aslında; konuşacağımız yerde susmaktandı birikmiş ben’lerimiz… Ben’leri bir bir terk etmeliydik. Aslında;bütün niyetlerimizi hergün gözden geçirmeliydik...

Aslında; ayrılmasaydı müslümanlar bu kadar birbirlerinden, bu kadar çok kapatmasalardı kalplerini masivaya…

Aslında; İslam'ı bir mistizm gibi agılamasaydık da, hakikat'a perde olan tüm çirkinliklerimizden kurtulup, mana'ya vakıf olabilseydik...

Aslında ben… Aslında sen…

İnancımız, mantığımız, hayatımız, doğrularımız, yanlışlarımız, çelişkilerimiz, çelişkileştiremediklerimiz, hayallerimiz, umutlarımız, umutsuzluklarımız, isyanlarımız, çığlıklarımız, vazgeçtiklerimiz, vazgeçemediklerimiz, yaşadıklarımız, yaşamadıklarımız, yaşamak istediklerimiz, istemeden yaşadıklarımız, gördüklerimiz, göremediklerimiz, sevdiklerimiz sevemediklerimiz, demek istediklerimiz, demek istemediklerimiz ve diyemediklerimiz; O ''Aslında' lara  sıkışmasaydı ASLINDA...

Son olarak; Aslında (........../ .........../ ..........) Aslında.... Sakladığım üç kelimelik bu noktalamayı da  siz bulun istedim.

Ya sizler, kendi benliğiniz de, üç kelime ile bu boşluğu nasıl doldurmak isterdiniz?

Vesselam...

İbrahim DANACILAR

Yazarın Sosyal Medya Adresleri:

https://twitter.com/iBR_DANACILAR

http://www.facebook.com/ibrahimdanacilar