Bölgede rüzgarlar değişiyor, ve tarih tekerrür ediyor; Türkiye, doğru hamleyle sadece sınırlarını değil, bölgesel dengeleri de şekillendirebilir.

Son dönemde bölgemizde yaşanan gelişmeler, Türkiye’de ciddi tartışmalara yol açıyor. İsrail’in yayılmacı politikaları ve hesaplı hırsı, her geçen gün daha fazla endişe yaratıyor. Özellikle askeri üsleri bombaladıktan sonra sergilediği temkinli tavır, Ankara’yla doğrudan karşı karşıya gelmek istemediğini gösteriyor.

Türkiye’nin ise önünde zaten çözülmeyi bekleyen pek çok sorun var. Peki, Ankara bu denklemi lehine çevirmek için ne yapabilir? Tarih bize bir ipucu veriyor: Bölgedeki Arap aşiretleri…

Geçmişte Suriye, Lübnan, Filistin, Ürdün ve hatta Sina’da Osmanlı ile yakın ilişkiler kurmuş bu aşiretler, sadece kendi bölgelerinde değil, geniş coğrafyada stratejik roller üstlenmişti. Yavuz Sultan Selim’in Mısır Seferi dönüşünde bu aşiretlere iskân hakkı tanıması, devletle kurdukları bağın en somut örneği.

Bugün de benzer bir yaklaşım mümkün. İran, toplumu Besic adı altında askeri eğitimden geçiriyor; İsrail ise kadın-erkek demeden halkını belli aralıklarla silah altına alıyor. Disiplinli ve organize topluluklar, devletlerin bölgesel gücünü ciddi şekilde artırıyor. Türkiye’nin de tarihsel ve kültürel bağları sayesinde bölgedeki aşiretlerle güçlü bir ilişki kurması, hem güvenlik hem de strateji açısından kritik bir fırsat sunuyor.

Irak’taki Sünni aşiretlerin İran’ın yayılmacı politikalarından duyduğu rahatsızlık ve dışlanmışlık, onların Türkiye’ye yönelmesine neden oluyor. Ankara, tarihsel mirası ve bölgesel gücüyle bu durumu avantaja çevirebilir.

Bölge geleceğe dair her türlü sürprize gebe. Bu nedenle Türkiye’nin, külliye bünyesinde “Aşiretler Birimi” gibi kurumsal bir yapılanmayı hayata geçirmesi artık bir tercih değil, bir zorunluluk. Geçmişten aldığımız dersler, stratejik akılla buluştuğunda Ankara’yı sadece bölgede değil, tarihin akışında da güçlü kılacak.