Ya kendinize bir rol biçin,
ya kendinize bir yol seçin.
Ya nefsinizden, kendinizden, benliğinizden geçin,
ya malınızdan, paranızdan, varlığınızdan geçin.

Arafe, bilinç günüdür. Bilme ve bilinme günüdür. Sezgidir, anlamdır, anlamaktır.
Arefe cemdir, teşrik ve tekbir günüdür. Salavattır, niyazdır, yakarıştır, arınmadır.

Bugün büyük bir günün arefesidir. Bu bilincin peşinde milyonların Arafat yürüyüşü, maarif duruşudur. Bir büyük bayramın eşiğidir bugün. “Anadan doğduğu günkü gibi safiyetin” muştusudur.

Bugün arefe, yarın bayramdır. Bayram kurbandır, adanmaktır, adamaktır. Samimiyet ve ihlastır; yaradana karşı, yaradılana karşı. Lütuftur, itadır, keremdir.

Kendinize bir rol biçin.
Mesela İbrahim olun bugün. Bütün çağdaş putları kırın.Tevhid bayrağını dalgalandırın.
Can parenizi kurban edin. Ahdinize vefa gösterin. Taşa tutun şeytanları, gözlerini nişan alın.
Özünüzle duruşunuzu birleştirin. İnsanlığa çığır açın. Bastığınız yer gülşene dönsün.

Veyahut İsmail olun. Teslimiyet sancağı çekin göndere. Sizi sabiyken çorak çöle terk eden babanıza, yetişkinken kurban olun. “Eğer Allah dilediyse” muti olun.
Allah’ın evini ve emrini yüceltmek için, tuğla olun, taş olun.
Boynunuzu bıçağa sunup, feda-i can edin. Ölmeden önce tadın ölümü.

Teni gibi talihi de kara, Hacer olun mesela. Kale gibi imana, taş gibi iradeye sahip olun. Fırsat vermeyin şeytana, yaklaştırmayın etrafa.
Ana olun, yar olun, ‘hiçbir bitkinin yeşermediği yerde’ imanı ve azmi kuşanıp, sefayı merve yapın, zemzem olun, can olun, vaha olun sahraya.
Gözünüzden esirgediğiniz yavrunuzu,‘imtihan günü çattığı zaman’ kınalar yakarak yollayın, göz göre göre bıçağa..

Sonra bir yol seçin kendinize; sonu sırad-ı müstakime çıkan. Münker ve fuhşiyattan uzak, fazilete, erdeme, güzel ahlaka götüren bir yol. Asr-ı saadete ulaşan, iman yolu, irfan yolu, muhabbet yolu, cennet yolu, hicret yolu, Taif yolu…Sahabeyolu kısaca.

“İhlâs ile ilm öğrenecek halka imâm ol
Tevhîd diyerek veche - i maksûda bekâm ol
İhmâli bırak, vecd ile câmîye müdâm ol
'Allâha güven, sa'ye sarıl, hikmete râm ol
Yol varsa budur, bilmiyorum başka çıkar yol.”(Mehmet Akif)

Arefe; İrfan, bilme, haber verme manasına gelen Arapça kökenli bir kelime, Arife şeklinde de yazılıp söylenmektedir. Haccın en önemli farzı olan Arafat Vakfesinin, hicri takvime göre 9 Zilhicce’de yapılmasından dolayı, Kurban bayramının bir gün öncesi için kullanılmaktadır. Ramazan bayramı, önemli gün ve olayların öncesi için de arefe denmektedir.

Arefe gününe tevafuk eden olaylar ve onun faziletine dair birçok rivayet mevcuttur. ‘Ogün yapılan duaların makbul dualar’ olduğu, Allah (cc)’nın mümin kullarını bağışlamasından dolayı ‘şeytanın bugünkü kadar rezil ve zelil olmadığı’ ve ‘bugün tutulan orucun geçen sene ve gelecek senenin günahlarına kefaret olduğu’ gibi müjdeler, bunların başında gelir.

“Günlerin en faziletlisi arefe günüdür. Faziletçe cumaya benzer. O, cuma günü dışında yapılan yetmiş hacdan faziletlidir. Duaların en faziletlisi de arefe günü yapılan duadır. Benim ve benden önceki peygamberlerin söylediği en faziletli söz de: Lailahe illallahu vahdehu la şerike lehu. (Allah birdir, ondan başka ilah yoktur, O’nun ortağı da yoktur) sözüdür.” (Muvatta, Hacc, 246)

Hazreti Ömer’in halifeliği zamanında bir Yahudi: “Ey Ömer, siz bir ayet okuyorsunuz ki, o ayet bize inseydi o günü bayram olarak kutlardık.” dedi.
Maide suresinin üçüncü ayetini işaret ediyordu:“Bugün, sizin dininizi kemale erdirdim ve size nimetimi tamamladım.”

Bu âyet, hicri onuncu yılda, Veda Haccında, yine böyle bir Cuma gününe tesadüf eden arefe günü ikindiden sonra, Peygamber Efendimiz (sav) Arafat’ta, “Adba” isimli devesinin üzerinde vakfede iken nazil olmuştu. Deve vahyin ağırlığına dayanamayarak yere çökmüştü.

Hz. Ömer (ra): “Biz o günü ve o gün bu ayetin Hz. Peygambere (sav) nazil olduğu yeri biliriz. Cuma günü arefede bulunuyordu.” demiş ve o günün bayramımız olduğunu müjdelemişti.

Cumanız, Arefeniz, Bayramınız Mübarek olsun.