Sevgili okurlar, Siyonist güçlerin soykırımına şahid oluyoruz Birleşmiş Milletler olsun, ABD olsun, arap ülkelerinin kodamanları olsun, kısacası tüm dünyalılar olsun sadece şahit oluyorlar bu soykırıma.

İki haftaya yakın zamandır İsrail katillerinin yaptığı katliamları tevizyonlarımızda içimiz cız ede ede seyrediyoruz. Ülkemizin duyarlı vatandaşları arasında bu katliamlarla ilgili olarak büyük bir infial oluştu. Yüzbinlerce hatta milyonlarca kişi bir şey yapabilmenin derdinde. Kimileri bağırarak, kimileri ağlayarak, kimileri maddi yardımda bulunarak, kimileri de gece kalkıp teheccüdün ardından niyazlarla yalvararak, herkes bir şeyler yapmanın çabasında...

Eski  notlarımı karıştırırken yazarını bulamadığım bir şiir gözüme çarptı.  Şiir sanki Filistinli bir şehid çocuğunun ağzından dökülür gibi... Sizinle bu şiiri paylaşmak istiyorum. Siz de bu şiiri dikkatlice okuyun ve daha ne yapabileceğiz düşüncesinde olun.

                ANNEME MEKTUP

- Merhaba canım anneciğim!..

- Merhaba hayat dolu çiçeğim!..

Sana cennet-i  ala'dan sesleniyorum…

Sakın üzülme olur mu? Ben çok rahatım…

Ama bilsen anne, yalnız seni özledim...

Sakın meraklanma, şimdi neredeyim diye!

Bir kurşun delince sevgi dolu kalbimi,

Bir şehid olarak yükseldim gökyüzüne...

Hatırlıyor musun, birgün okula göndermiştin beni,

"Oğlun büyüyecek, savaşları önleyecek" diye..

"Elbet önleyeceğim" diye, söz vermiştim ben de

Ama bak yapamıyorum şimdi, annem,

Gelemiyorum oraya,

Dua et annem!..

Henüz gülüp oynayamadım yaşıtlarımla…

Fakat artık gelemem dünyaya…

Söyle canım annem!..

Ne yaptım? Şu minicik vücudumla,

Yedinci yaşımın kapısını henüz açmıştım...

Ne suç işledim ki anne?

Deldi göğsümü kurşun! Neden girdi bedenime?

Kanlar içinde yatıyor, cansız vücudum.

Kalemim elimde kalmış, kımıldayamıyorum…

Basıp geçiyorlar, henüz soğumamış bedenime,

Fakat ben susuyorum…

Bir ara seni gördüm başımda,

Öpüp kokluyor, "ölme ne olur!" diyordun bana!..

İstemez miydim annem yaşamak?

İstemez miydim annem sana sarılmak?

Ama yapamadım, yaşayamadım annem…..

Artık ruhum hükmetmiyor cansız bedenime.

Bedenim dünyada ruhum şehitler yanında...

"Ağlama artık anne! Sus ağlama!..

Beni melekler okşuyor, yüreğini dağlama!.."

Bağırdım amma sesimi duyuramadım...

Seni çok sevdiğimi  konuşamadım...

Sana buradan sesleniyorum...

"Ne olur ağlama anne!.." diyorum…