Gecenin gürültüsü patırtısı arasında uyumuş kalmışım. Gecenin sessizliği diyemiyorum çünkü kafamdaki düşüncelerin çıkarttığı seslerin gürültüsüydü bu. O zorlu uykuya dalmadan önce, düşüncelere daldım.

Düşündüm…

Okulumu, geleceğimi, hayatımı ve sonumu düşündüm.  

Bu düşüncelerimin ne kadar önemli olduğunu düşündüm bu kez.

Ne düşünmem gerekiyordu? Düşünülmesi gereken şeyler nelerdi…

Düşünce pencerelerini birbir açtım. Bir oradan bakıyor, bir buradan bakıyorum. Düşüncelerimi seyrediyorum.

Düşündüm…

Hayatı düşündüm.

Hayat neydi? Hayat, uyku ve uyanıklık arasında gidip gelmenin adıydı. Yoksa sadece görülen bir rüya mıydı? Şimdi uyanır ve hayatıma son noktayı bu gece koyarsam, nasıl olurdu acaba? Bunu düşündüm.

Diğer pencereye geçtim..

Bu sefer Ölüm geldi aklıma. Kabristanlar gördüm. Bir yer vardı ki orayı kimsecikler doldurmamışdı daha, boş bir mezar. “Bu bana mı ayrılmış?” diye düşündüm. Sırası gelen gitmiyor mu, ölümü tatmıyor muydu? Şimdi sıra kimdeydi? Ali, Mehmet, Fatma ya da BEN, kim bilir. Bunu tek bilenin Allah ve Azrail (as)  olduğunu biliyordum,  bildiğim tek şey buydu.

Ve diğer pencereyi açtım..

Hayatımı seyre daldım baktımda bomboş geçen aylar, günler, hatta boş geçen saatler ve dakikalar. Vahlandım, uzunca bir “vahhh” geçtim. Ben bu muydum? Neyle uğraşmış, neyle vakit geçirmişim; ve yine ahlar- vahlar çektim.

Pencere değiştirdim..

Bu pencere farklıydı, harikulade bir yerdi burası, burasının adı  “Cennet”ti. Evet, ben bu sefer cenneti seyrettim bu pencereden. Aman Allah´ım, burası ne güzel bir yer. İsteyene istediği verilen, envai çeşit nimetler ile donatılmış bir yer. Baktımda köşkler, saraylar kök salmış burada. Bana ait bir köşk var mı?

Köşk aradım… aradım… aradım…

Ve Pencere değiştirdim..

Az önce seyrettiğim o güzel mekandaki köşklere sahip olabilmek için, ilk pencereden seyrettiğim hayatımı, cennetlik işler ile geçirmeliydim, bu sefer bunu düşündüm.

Düşündüm ve düşündüm… Düşünceler bitmiyordu. Düşünmekte insanı yoruyordu, ama yine de düşünülmesi gerekiyordu.

Ben Düşündüm.

Gözlerim daha fazla dayanamadı. Gözlerimi ve pencereleri bugünlük uykuya kapadım.