AYNALAR


Her sabah yüzümü okuyan aynalar

Bu sabah şaşırdı, kömür saçlar beyazlara karıştı

Alnımı dokuyan kırışıklar

Hayatımın esaretinde enseme vuran kırbaçlar

Adımlarımla sürüldüğüm taşlı meşaleler

Dertleşir benimle, birde ruhuma sarılan hakikatler



Sen beni tanırsın, yoksa bunlar düşmü

Yalanlar küstü, hakikatlerin külü ellerime düştü



Daha dün çocuktuk, oynardık topaç

Mutluluğun remzine uzanan kaçak

Saklanırdık halimizden, yarınları umursamadan

Zaman nasılda eridi habersiz

Yarınlar gerçek oldu,

Geleceğin toprağı önüme doldu



Senelik imzadan sonra, hayata serilen kilim

Saatlerin kuyusunda damlayan dilim

Bilinmez yarınların yokuşunda halim

Kaçınılmaz vuslata uzanacağımız mı sağ salim



Anılar yüreğimde ısıttığım yakacaktır

Aynalar yüzümde ısırdığım yaralardır

Hayatın yokuşuna çöken ruhum geçmişe küstü

Kırılan aynaların çığlığı beynimin arazisine düştü

Geçmişin safyasında ikram olan alnım

Nasılda habersiz çizgilere karışmış

Hatıralar aklın odasında tozlara yapışmış

Duygularım aşkın adresinde buzlanarak yatışmış



Yarınlar avuçlara kurulmayacak

Saatlerin akrebi kusmayacak

Yalnızca kuyuların karanlığına kapanacak

Aynaların şahitliğinde yüz ve güzler



Aynalar söylermisin ben kimim

Bir hakikatın kitabına konu olmuş izzetmi

Yoksa oyalanan düşlerin ızdırab ibretimi

Anladım ki aynaların içinde haykırılan sır var


Özkan Karaca

ozkankaraca@atlantikmedya.com