Yusuf ili de,  Kenan ili de ateşler içinde yanarken kardeşlerin kardeşe yaptığını kurt yapmıyor hakikaten…

Konuyla ilgili gördüğüm, Filistin’in “haşin ve kibar çocuğu” şair Mahmud Derviş’e ait daha önce tercüme ettiğim şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.

Ben Yusufum Ey Babacığım!

Ben Yusufum ey babacığım!

Ey babacığım, kardeşlerim beni sevmiyorlar

Aralarında beni istemiyorlar ey babacığım!

Bana saldırıyorlar,

Bana taş ve laf atıyorlar

Beni övmek için ölmemi istiyorlar.

Onlar senin evinin kapısını kapattılar ve beni dışarıda bıraktılar

Ve beni sahadan kovdular

Ey babacığım onlar benim üzümlerimi zehirlediler

Ve onlar benim oyuncaklarımı parçaladılar ey babacığım!

Meltem esip saçımı oynattığı zaman  beni kıskandılar ve

Bana ve sana karşı öfkeden küplere bindiler

Ben onlara ne yaptım ey babacığım!

Kelebekler omuzlarıma kondular, başaklar bana doğru eğildiler

Ve kuşlar avuçlarımın içinde uyudular

Ne yaptım ben ey babacığım!

Niçin ben?

Adımı sen koydun Yusuf diye

Onlar beni kuyuya attılar ve kurdu suçladılar

Kurt kardeşlerimden daha merhametli

Babacığım!

Ey babacığım, birine karşı suç mu işledim şunu dediğim zaman:

Gördüm on bir yıldızı, güneşi ve ayı

Gördüm onların bana secde ettiğini??

Şair : Mahmud Derviş (1941-2008)

Mahmud Derviş’in ölmeden 15 gün önce yazdığı son şiirini daha önce Türkçe’ye tercüme etmiştim. O şiiri burada yayınlamam mümkün değil çünkü şiir 10 sayfayı aşan bir uzunlukta. Arzu eden okuyucularımız bu şiirin tercümesine aşağıdaki linkten ulaşabilir.

http://tugrakeshhe.blogcu.com/sayfa/6 açılan sayfadaki “Zar Atan Adam” adlı dosyadır.